Ik las over een situatie waarbij de kinderen via de rechter hebben afgedwongen dat zij afscheid konden nemen van hun overleden vader. De weduwe hield dit tegen, geloof ik. Ik ken de situatie niet, maar ik heb hierover nagedacht. Ik las ook dat iemand schreef dat kinderen hun recht kunnen verspelen om afscheid te mógen nemen van hun ouder(s), bv. omdat ze zelf het contact hebben verbroken.
Wat vind ik daarvan?
Ik denk dat het eigenlijk nooit gewenst is om contacten te verbreken, tenzij je nog steeds kwaad wordt aangedaan. Dan heb je de plicht om jezelf te beschermen. Maar ik zou zeggen: bescherm je dan door minimaal contact aan te houden.
Definitief geen contact?
Geen contact veronderstelt dat het definitief is. Nooit meer contact. En definitief is het pas na de dood. Je ziet vaak dat mensen die contact verbroken hebben toch weer contact zoeken bij een dodelijke ziekte of iets dergelijks. Ook na een scheiding zoekt men soms het contact met broers/zussen/ouders etc. weer op.
Amputatie
Soms zijn er situaties waarin bv. zoveel ruzie is geweest dat kinderen besluiten geen contact meer op te nemen (of waarbij ouders dat niet willen). Dit is verschrikkelijk voor de verbannen partij. Ook als er fouten zijn gemaakt, dingen zijn gezegd die niet gezegd hadden mogen worden, dan nog zou het goed zijn om het contact te herstellen. Je bent nl. geamputeerd zonder dit contact. Met een amputatie is te leven….maar het is niet fijn.
De band is niet te verbreken
Ik ben het met deze rechter eens: een kind moet afscheid kunnen nemen van een ouder, ook als er ruzie is en men elkaar misschien niet eens meer ziet als “dierbaar”. Het zou kunnen dat de weduwe in kwestie vond dat de kinderen hun rechten verspeeld hadden. En natuurlijk kunnen ze onredelijk en zelfs zeer gemene dingen hebben uitgehaald. Toch is het belangrijk om de kans te krijgen om afscheid te nemen. Je vader en je moeder blijven je vader en moeder, ongeacht of je ze ooit of nooit ziet. Ongeacht of ze leven of dood zijn.
Móet afscheid nemen?
Zelfs als kinderen (of ouders) zelf geen afscheid willen nemen van de overledene vind ik het jammer. Niet zozeer voor de overledene, maar oor de onwillige partij. Ik ben ervan overtuigd (weet het niet zeker, heb ik niet onderzocht) dat dit slecht is ook voor je eigen zielenrust.
