Ik denk dat NIETS méér helend is dan erkenning. En toch schort het daar nogal eens aan.* Relaties gaan kapot wegens een gebrek aan erkenning. Een kind wat zijn best gedaan heeft op een klus en hier geen erkenning voor krijgt, zal op den duur aan zichzelf gaan twijfelen en overal de brui aan geven. Erkenning geven is niet hetzelfde…
Bij conflicten (bv. in de familie of vriendengroep) wordt nogal eens gezegd: waarom moet ik mijn excuses aanbieden?? Natuurlijk, als je iets verkeerd gedaan hebt is het verstandig om je excuses aan te bieden. Daarmee wín je eerder respect dan dat je het verliest. Maar móeten?? Lekker makkelijk Meestal hoeft dat niet, echter in de politiek of bij rellen rondom…
Excuses maken als je iets gedaan hebt wat de ander niet leuk vindt, is lastig. Men is er graag zo snel mogelijk vanaf. Men zegt iets van: sorry over wat er gisteren gebeurde (of zoiets). Dat moet dan maar genoeg zijn. Als ik dan doorvraag wordt er vaak gemompeld: “ze weet wel wat ik bedoel”. Maar daar gaat het niet…