Kinderen kunnen niet altijd woorden geven aan gevoel en gedrag. Ouders vragen dan op strenge toon: waarom doe je dat? Zo’n kind zegt niks, of haalt zijn schouders op of zegt “gewoon…”, omdat ze zelf niet weten waarom ze dit doen. Daarom heeft het weinig zin te blijven vragen naar de oorzaak. Wanneer een kind van 6 jaar plotseling weer in bed gaat plassen, kan het ook niet zeggen waarom. We weten dan wél dat er iets aan de hand is.
Het gedrag van een kind kan onbegrijpelijk zijn
Zo ook een meisje van 12 jaar, dat haar gebruikte maandverband in een kast stopt i.p.v. weg te gooien. Dan is er wat aan de hand. Natuurlijk is het altijd lastig om te weten wanneer een kind wel of niet kan aangeven wat er loos is, maar als je het niet direct kunt achterhalen, hou dan op met vragen stellen. Of een kind wat de poppen van het zusje kapot maakt, of gaten in kleding knipt. Je kunt straffen, en soms helpt dat, maar dan moet het kind een andere uitweg kiezen voor zijn/haar frustraties.
Veranderingen
Precies zoals in een normaal kerngezin er soms problemen ontstaan, gebeurt dit nog vaker in een samengesteld gezin. Je moet bedenken dat het voor een kind heel vreemd is dat er plotseling een nieuwe volwassene de plek “inpikt” van de eigen ouder. Want zo wordt dat vaak beleefd: de andere ouder is weg en er komt een nieuwe persoon in de plaats. Dat is bedreigend (welke directe gevolgen heeft dat voor mij) maar geeft ook loyaliteitsproblemen (mag ik nu mijn vader/moeder niet meer liefhebben?)
Communicatie
Daarom is het zo belangrijk om goed te communiceren. Bij veranderingen, spanningen voelen kinderen vaak feilloos dat er wat aan de hand is. Ze weten niet hoe ze hiermee moeten omgaan. Daarom is het belangrijk dat je evt. vragen wegneemt. Misschien stelt je kind geen vraag, maar is het angstig, en slaapt het niet goed.
Uitleg
Daarom is uitleg belangrijk: wat gaat er gebeuren? Wat vindt jij ervan? Bv. bij een scheiding: zie ik papa en mama allebei nog wel? Waar slaap ik dan? Wie heeft er waarover wat te zeggen? Wie krijgt de hond?
Sommige veranderingen zijn eventjes leuk
Men gaat er vanuit dat kinderen veranderingen vanzelf wel accepteren (of misschien zelfs wel leuk vinden…).Soms vinden kinderen het in het begin wel leuk (vooruitzicht van een nieuwe eigen kamer bv.?), kleurtjes uitzoeken.
“Waarom” heeft geen zin
Als kinderen vreemde dingen doen heeft het weinig zin te vragen waarom ze dat doen. Je kunt je wel afvragen: wat zit het kind dwars? Waar heeft het last van? Hoe kunnen we daarover praten? Hoe kunnen we die last wegnemen?
